Με τίτλο Το Ταμπούρι Της Λευτεριάς και στην κλασική μορφή του λαϊκού αναγνώσματος επιστρέφει και φέτος ο Μικρός Ήρωας! Μια νέα δημιουργία από τους συνήθεις υπόπτους, τον Γιώργο Βλάχο στο σενάριο και τον Κώστα Φραγκιαδάκη στην εικονογράφηση!  Το νέο τευχος θα κυκλοφορήσει ως ένθετο με την Εφημερίδα Των Συντακτών το Σάββατο 19 Οκτωβρίου! 

   Η ιστορία είναι εμπνευσμένη, σε γενικές γραμμές, από πραγματικό ιστορικό γεγονός της Κατοχής. Στις 28 Απριλίου 1944, τρεις νεαροί ΕΠΟΝίτες, ο 18χρονος Δημήτρης Αυγέρης (διμοιρίτης) και οι 17χρονοι μαχητές Κωνσταντίνος Φολτόπουλος και Αθανάσιος Κιοκμενίδης, ταμπουρωμένοι σε μια μονοκατοικία (Αγραίων 47), στον συνοικισμό του Υμηττού, αντιμετώπισαν 200 περίπου πολιορκητές (λόχος της Βέρμαχτ, ενισχυμένος από μονάδες του μηχανοκίνητου των ελληνικών Ταγμάτων Ασφαλείας). Σκοπός της επιδρομής, ήταν η μεγάλη αποθήκη όπλων και πυρομαχικών του ΕΛΑΣ, της περιοχής Βύρωνα-Γούβας. Τέτοιες αποθήκες υπήρχαν αρκετές, σε διάφορες συνοικίες της Αθήνας. Η μάχη κράτησε σχεδόν επτά ώρες, από τις 8.00 το πρωί, όπου στο τέλος της, οι τρεις μαχητές έπεσαν μέχρι ενός, με τελευταίο τον ομαδάρχη τους, ο οποίος επιχείρησε ηρωική έξοδο αυτοκτονίας, κραυγάζοντας: «Σας νικήσαμε, τέρατα!». Εκείνο το σπιτάκι ονομάστηκε Κάστρο του Υμηττού και Φρούριο των Ηρώων και σήμερα, ο δήμος Υμηττού τιμά κάθε χρόνο τους ηρωικούς πεσόντες, με εκδήλωση στην πλατεία Υμηττού και πορεία στο «Κάστρο».

   Ακολουθώντας τους κώδικες γραφής του αναγνώσματος «Μικρός Ήρως», όπως τους είχε θέσει ο συγγραφέας του Στέλιος Ανεμοδουράς, οι τρεις ηρωικοί υπερασπιστές του οχυρού-οπλαποθήκης ήταν ενταγμένοι, γενικά, στην Εθνική Αντίσταση και φυσικά δε γίνεται καμιά αναφορά σε ονομασία κάποιας ιστορικής αντιστασιακής οργάνωσης. Στον άξονα του ίδιου κώδικα ιστορικών αναφορών, η πραγματική συμμετοχή των ελληνικών, αλλά γερμανοδιοικούμενων Ταγμάτων Ασφαλείας, υποκαθίσταται συμβολικά από την ύπαρξη ενός και μόνο ατόμου, σε ρόλο προδότη. Μολονότι, η περιπέτεια στο σύνολό της είναι σχεδόν προϊόν μυθοπλασίας, καταβλήθηκε προσπάθεια να τοποθετηθεί η δράση σε αυθεντικούς χώρους, μιας άλλης γειτονιάς από την ιστορική, όπως ήταν αυτή στα χρόνια της Κατοχής.