Blacksad

Η συγκεκριμένη έκδοση αποτελεί ένα Omnibus και περιλαμβάνει και τις 5 ιστορίες των Canales και Guarnido, που εκδόθηκαν από το 2000 έως το 2014, μαζί με 2 μικρές ιστορίες! Συγκεκριμένα, περιλαμβάνει τις παρακάτω ιστορίες:

- Κάπου Ανάμεσα Στις Σκιές (2000)

- Αρκτικό Έθνος (2003)

- Κόκκινη Ψυχή (2005)

- Μια Σιωπηλή Κόλαση (2010)

- Aμαρίλο (2013)

- Μικρές Ιστορίες: Φτύνοντας Στον Ουρανό & Σαν τον Σκύλο Με Την Γάτα (2010)

     

Και μια μικρή γεύση από την καθηλωτική εισαγωγή του πολυτάλαντου Jim Steranko που περιέχεται στην έκδοση και μας βάζει όμορφα στο κλίμα: 

«Αν αληθεύει, πως οι γάτες, έχουν εννέα ζωές, τότε, ο John Blacksad, πρέπει να ‘χει μερικές ντουζίνες. Αν και υπάρχει μια μακροχρόνια παράδοση, με την εμφάνιση ζώων στα κόμικς, οι Guarnido και Diaz Canales, είναι ξεκάθαρο πως ανοίγουν, ένα δικό τους κεφάλαιο, συνεχίζοντας την. Το Blacksad, απογειώνει το είδος, σε άλλο επίπεδο. Αντί για ζώα, που συμπεριφέρονται όπως οι άνθρωποι, η προσέγγιση των δημιουργών, βασίζεται σε ανθρώπους που μοιάζουν με ζώα. Ποιος δεν έχει ταυτίσει, έναν οποιοδήποτε βιβλιοθηκάριο, με πουλί ή κάποιον οικοδόμο, με αρκούδα ή μια γριά θεία, με αγελάδα; Με τη ζωοποίηση των χαρακτήρων τους, οι Guarnido και Diaz Canales, προσκαλούν τους αναγνώστες, να εισχωρήσουν σε ένα σύμπαν, όπου τα ζώα, δεν είναι και τόσο αστεία - κάτι που μπορούν εύκολα να αποδεχτούν, μιας και πρόκειται για μια σύλληψη, που μαγεύει, με τη μαεστρική εκτέλεση της, κάτι αντίστοιχο, με το Dinotopia, του James Gurney ή το Ποιος Παγίδεψε Τον Ρότζερ Ράμπιτ, του Bob Zemeckis.

Στον κόσμο του Blacksad, οι χαρακτήρες, σε γενικές γραμμές, αδιαφορούν για τις ζωολογικές διαφορές τους, καθώς ο λόγος που έχουν επιλεχθεί για την ιστορία, σχετίζεται με τη φύση τους και την προσωπικότητά τους. 

Υπάρχει μια ωριμότητα, που σε καθηλώνει, στο σχέδιο του Guarnido, που εμπλουτίζει τους ανθρωπομορφικούς χαρακτήρες του, με εμπειρία, ζωντάνια και ακόμα και με αξιοπρέπεια. Μεταδίδει μέσα από τα ζωόμορφα πρόσωπα του, πράγματα που οι περισσότεροι καλλιτέχνες, δεν έχουν τη δυνατότητα να κάνουν από τα ανθρώπινα πρόσωπα. Όσο έξοχο και ελκυστικό και αν είναι, το ταλέντο του Guarnido στο σχέδιο, η ικανότητα που τον κάνει πραγματικά ξεχωριστό, είναι ξεκάθαρα, η απόδοση των συναισθημάτων και των εκφράσεων, του προσώπου των χαρακτήρων, ισάξια, με τις αντίστοιχες δημιουργίες, της Disney. Το κόλπο, φυσικά, σε όλο αυτό, είναι να το κάνεις να δείχνει εύκολο, όπως ο ακροβάτης, που εκτελεί ένα τριπλό άλμα, τόσο εύκολα, που κάνει, όσους είναι στο κοινό, να πιστεύουν πως θα μπορούσαν να το κάνουν και οι ίδιοι. Δεν είναι και μικρό πράγμα αυτό. Είναι νόμος: όσο πιο εύκολο δείχνει κάτι, τόσο περισσότερη μελέτη και αφοσίωση απαιτεί. Οι σωστοί επαγγελματίες όμως, δεν επιτρέπουν ποτέ, να γίνεται ορατή από τον αναγνώστη, η αδιάκοπη αναζήτηση τους για αυτοπειθαρχία και οι θυσίες που απαιτούνται. 

Οι περιπέτειες του Blacksad, είναι, σε μεγάλο βαθμό, σαν κινηματογραφική ταινία, τυπωμένη στο χαρτί. Ο Dιaz Canales, δανείζεται στοιχεία, από τα σκοτεινά, αμερικάνικα, νουάρ θρίλερ για τα δομικά στοιχεία της ιστορίας: αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο, αποκαλυπτικές αναδρομές απ’ το παρελθόν και εφιαλτικές σκηνές με έντονες αντιθέσεις φωτός και σκιάς, οι οποίες κρύβουν, θανάσιμες φιγούρες που παραμονεύουν στο σκοτάδι, ακατάστατα γραφεία ντετέκτιβ, σκιές από γρίλιες, σκοτεινές σκάλες κτιρίων και αρχιτεκτονικά μεγαθήρια, κατασκευασμένα από τσιμέντο και ατσάλι, που φωτίζονται από νέον, που αναβοσβήνει.

Η περιέργεια, ίσως να σκότωσε μερικές γάτες, όχι όμως και αυτήν εδώ. Είναι σκληρό καρύδι.»